درباره شرط فعل در عقد ازدواج چه میدانید؟ عقد ازدواج میان زن و شوهر و شروط حین عقد باعث می‌شود که بین زن و شوهر حقوق و تکالیفی ایجاد شود.بر اساس قانون زن و مرد این حق را دارند که در زمان عقد درباره یک سری شرایط با هم توافق کنند.
بنابراین زن و مرد می‌توانند این شروط را در سند ازدواج ذکر کنند. البته برای تنظیم این شرایط که در سند ازدواج بیان می‌شود باید درست و معتبر باشد و از شرایطی نباشد که موجب باطل شدن ازدواج می‌شود.
در قانون مدنی شروط قانونی مشخصی وجود دارد که زن و شوهر می‌توانند آن را در سند ازدواج درج کنند و این شروط می‌تواند صفت یا اوصاف ویژه‌ای باشد یا شرط انجام یک کار مشخص و یا مواردی از این دست باشد که تخلف هرکدام از طرفین از شرایط توافق می‌تواند برای او پیامدهایی داشته باشد.
تماس فوری با تیم حقوقی متخصص در شهر شما
تماس با تلفن‌های 09150998001 و 09393106011
اما بیایید ببینیم شرط فعل در ازدواج چه مفهومی دارد و یکی از مهمترین انواع و نمونه‌های شرط فعل در عقد ازدواج می‌تواند شرط عدم نزدیکی باشد. یعنی مثلاً در عقدنامه بر دوشیزه بودن خانم تأکید شده و این صفت برای او در نظر گرفته می‌شود.
در این حالت اگر مشخص شود که خانم دوشیزه نبوده شرط ضمن عقد رعایت نشده است و در واقع خانم مرتکب فریب شده است. این ملموس‌ترین مثالی بود که می‌توانستیم در این زمینه بیان کنیم.
برای انجام مشاوره حقوقی تلفنی و حضوری کلیک کنید.
شرط فعل در عقد نکاح
یکی از شروطی که زن و مرد در زمان عقد ازدواج بیان می‌کنند، شرط فعل در زمان عقد ازدواج است. معنای شرط فعل در ازدواج و شرط نتیجه در ازدواج در ماده 234 قانون مدنی بررسی شده است.
ماده 234 قانون مدنی می‌گوید:
شرط بر سه قسم است:
1 – شرط صفت
2 – شرط نتیجه
3- شرط فعل اثباتاً یا نفیاً
شرط صفت عبارت است از شرط راجع به کیفیت یا کمیت مورد معامله.
شرط نتیجه آن است که تحقق امری در خارج شرط شود.
شرط فعل آن است که اقدام یا عدم اقدام به فعلی بر یکی از متعاملین یا بر شخص خارجی شرط شود.
براساس این ماده شرط فعل در زمان عقد به این معناست که انجام یا عدم انجام یک کار مشخص برای هرکدام از طرفین شرط شود. مثلاً خانم با شوهرش شرط بگذارد که بعد از ازدواج بتواند در محل معینی زندگی کند و شوهر او را از شهرش خارج نکند یا اینکه شرط بگذارد که شوهر مانع از ادامه تحصیل یا اشتغال او نشود مرد با پذیرش عقدنامه و موظف به اجرای آن است.
ماده 1114 قانون مدنی می‌گوید:
زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکنی نماید مگر آن‌که اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد.
برای انجام مشاوره حقوقی تلگرامی و آنلاین کلیک کنید.
شرط عدم نزدیکی در عقد
یکی از شروطی که گذاشته می‌شود شرط عدم نزدیکی است که به عنوان شرط فعل شناخته می‌شود. به این معنا که در زمان عقد شرط می‌شود که زن و مرد با هم نزدیکی نداشته باشند. اما آیا می‌توان این شرط را گذاشت که زن و شوهر با هم ارتباط زناشویی نداشته باشند؟
در پاسخ به این سؤال دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. بعضی از فقها معتقدند با توجه به اینکه هدف اصلی از ازدواج افزایش نسل و فرزند آوری است چنین شرطی خلاف ذات انسان بوده و باطل است. اما بعضی از افراد نیز میگویند این شرط قابل‌بیان شدن در عقد نیست و اصولاً نامشروع است و پذیرفته نیست.
با توجه به نظرات شرطی که به عنوان شرط عقد بیان می‌شود نمی‌تواند نامشروع باشد و نمی‌تواند برخلاف طبیعت عقد باشد.
البته در قانون مدنی قرار دادن این شرط منع نشده زیرا این شرط خلاف نظم عمومی نیست و بنابراین اصل بر درستی این ازدواج گذاشته می‌شود زیرا ازدواج صرفاً وجود رابطه زناشویی و تولید نسل نیست و بنابراین شرط عدم نزدیکی در زمان عقد ایرادی ایجاد نمی‌کند.
بنابراین شرط نزدیکی در زمان ازدواج یکی از شروط مهم و یکی از نمونه‌های شرط فعل در ازدواج است. درصورتی‌که قصد دارید برای ازدواج خود شرایطی تعیین کنید بهتر است پیش از هر کار با همکاران ما در سامانه حقوقی عدلاک ارتباط برقرار کنید و شروط مدنظر خود را با یک وکیل متخصص مطرح کنید.
مشورت با وکیل در قراردادهای حقوقی به شما کمک می‌کند که بهتر و اصولی تر از حقوق خود دفاع کنید. شما می‌توانید از طریق شماره تلفن‌های درج شده در این صفحه با ما ارتباط برقرار کنید.
تماس فوری با تیم حقوقی متخصص در شهر شما
تماس با تلفن‌های 09150998001 و 09393106011