احتمالاً تا امروز درباره تأمین خواسته در دادگاه شنیده‌اید؛ اما آیا میدانید که تأمین خواسته چیست؟
قرار تأمین خواسته در دادگاه به معنای درخواست یا ادعای یک شخص یا سازمان است که به دادگاه مراجعه می‌کند و درخواست می‌کند تا اقداماتی را انجام دهد تا منافع و حقوقش تا زمان صدور حکم نهایی حفظ یا تضمین شود. این قرار تأمین خواسته به منظور جلوگیری از وقوع ضرر جدی یا ادامه ضرر به طرف مطالبه کننده در طول مراحل دادگاه استفاده می‌شود.
صدور قرار نهایی در دادسرا به چه معناست؟
اقدامات دادگاه برای تأمین خواسته شامل چه مواردی است؟
اقدام برای تأمین خواسته ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. قرار تأمین مالی: دادگاه ممکن است به طرف مطالبه کننده اجازه دهد تا مبلغی از مالی را که قرار است به عنوان خسارت جبران شود، تا زمان صدور حکم نهایی تأمین کند. این مبلغ ممکن است به عنوان تضمین پرداخت خسارت در صورت پیروزی در دادگاه استفاده شود.
2. قرار تأمین ممنوعیت: دادگاه ممکن است ممنوعیتی را در برابر طرف متهم اعمال کند، مانند ممنوعیت از وارد کردن یا خروج از کشور، ممنوعیت از فروش یا انتقال دارایی‌ها، ممنوعیت از انجام فعالیت‌های خاص و غیره. این اقدامات به منظور جلوگیری از انجام فعالیت‌هایی است که ممکن است منجر به ضرر بیشتر برای طرف مطالبه کننده شود.
3. قرار تأمین احتیاطی: دادگاه ممکن است قرار تأمین احتیاطی را برای حفظ حقوق و منافع طرف مطالبه کننده صادر کند. این می‌تواند شامل مواردی مانند منع یا محدود کردن اقدامات طرف متهم، حفظ اموال یا اسناد مربوطه، تعیین موقت یا تعلیق اجرای تصمیمات دیگر دستگاه‌ها و سازمان‌ها باشد.
باید دقت داشته باشید که قرار تأمین خواسته در دادگاه معمولاً به موقعیت و شرایط خاص هر پرونده و قوانین مربوطه وابسته است. برای درک دقیق‌تر در مورد قرار تأمین خواسته و استفاده از آن، بهتر است با یک وکیل متخصص در حقوق مربوطه مشورت کنید.
البته باید بدانید که در تأمین خواسته لزوماً مال فرد توقیف نمی‌شود بلکه ممکن است این تأمین انجام عمل یا منع فرد از عدم انجام یک کار باشد؛ مثلاً عدم صدور اجازه خروج از کشور.
در زمینه حکم تأمین خواسته نیازی به تائید رئیس حوزه قضایی نیست. همچنین بر اساس ماده 119 و 325 قانون این قرار قابل‌تجدید نظر نیست. چنانچه در تأمین خواسته پیش از تقدیم دادخواست و توقیف دعوی فرصت تقدیم دادخواست، به مدت 10 روز بعد از صدور حکم دعوا است؛ اما در تأمین خواسته درصورتی‌که فرد درخواست‌کننده به بی حقی محکوم شود، طرف مقابل باید طی 20 روز بعد از ابلاغ رای نهایی را از تأمین سپرده‌شده بکند.
در تأمین خواسته دادگاه رسیدگی‌کننده بدون دعوت از خوانده به درخواست رسیدگی می‌کند و بعد از تائید، نتیجه ابلاغ و فوراً اجرا می‌شود؛ اما در قرار، خوانده توسط دادگاه دعوت می‌شود تا شرایط احراز و تائید شود و سپس دستور صادر می‌شود.
شرایط اختصاصی تأمین خواسته
یکی از مهمترین مسائل در تأمین خواسته این است که خواسته باید قابل‌شناسایی باشد؛ یعنی مبهم و مجهول نباشد.
برای انجام مشاوره حقوقی تلفنی و حضوری با همکاران ما در سامانه حقوقی عدلاک کلیک کنید.
درخواست تأمین برای دین مؤجل
درخواست تأمین برای دین مؤجل (Stay of Execution) به معنای درخواستی است که توسط یک طرف در یک پرونده حقوقی تقدیم می‌شود به منظور معلق کردن اجرای یک حکم یا تصمیم قضایی تا زمانی که موضوعی خاص (مانند پرداخت بدهی یا اجرای تعهدات قراردادی) مؤجل شود یا تا زمانی که امکان بررسی و تجدیدنظر در تصمیم قضایی وجود داشته باشد.
درخواست تأمین برای دین مؤجل معمولاً توسط طرف ضامن (معمولاً پرداخت‌کننده بدهی) یا طرفی که متعهد به اجرای تعهداتی است که توسط حکم قضایی مورد تائید قرار گرفته، ارائه می‌شود. این درخواست به منظور جلوگیری از اجرای فوری حکم قضایی و دستورات اجرایی می‌باشد و به طرف درخواست‌کننده زمان می‌دهد تا موضوع موردبحث را بررسی کند و از تأمینات لازم برای پرداخت بدهی یا اجرای تعهدات قراردادی تأمین کند یا اقدامات قانونی دیگری را انجام دهد.
درخواست تأمین برای دین مؤجل باید به دادگاه مربوطه ارائه شود و به عموماً متضمن توضیحاتی درباره دلایل و مصادیقی که نیاز به تأمین دین مؤجل را توجیه می‌کنند، باشد. دادگاه سپس بررسی می‌کند که آیا شرایط لازم برای صدور تأمین برای دین مؤجل فراهم است یا خیر و بر اساس این بررسی تصمیم خود را می‌گیرد.
مراحل و شرایط مربوط به درخواست تأمین برای دین مؤجل ممکن است بسته به قوانین و ضوابط حقوقی مربوطه و دستورالعمل‌های دادگاه‌ها متفاوت باشد. درنتیجه، بهتر است با یک وکیل متخصص در حقوق مربوطه مشورت کنید تا راهنمایی لازم را در مورد درخواست تأمین برای دین مؤجل در پرونده خود دریافت کنید.
برای انجام مشاوره حقوقی تلگرامی و آنلاین با همکاران ما در سامانه حقوقی عدلاک کلیک کنید.
تبدیل تأمین خواسته
تبدیل تأمین خواسته در دادگاه به معنای تغییر نوع تأمین خواسته از یک‌شکل به شکل دیگر در طول روند قضایی است. این تغییر ممکن است در مواردی صورت گیرد که شرایط یا نیازهای مربوط به تأمین خواسته تغییر کند.
معمولاً تبدیل تأمین خواسته در دادگاه به دو شکل زیر اتفاق می‌افتد:
1. تبدیل تأمین مالی: در برخی موارد، یک طرف ممکن است قراردادی را امضا کند و مبلغی را به عنوان تأمین خواسته تأمین کند. درصورتی‌که در طول روند قضایی تائید شود که این تأمین خواسته مناسب نیست، طرف مطالبه کننده می‌تواند درخواست تبدیل تأمین مالی به شکل دیگری مانند تأمین ممنوعیت یا تأمین احتیاطی را به دادگاه ارائه کند. این تغییر معمولاً با توجه به شرایط و مصلحت طرفان و تشخیص دادگاه صورت می‌گیرد.
2. تبدیل تأمین غیرمالی: در برخی موارد، تأمین خواسته می‌تواند در شکل غیرمالی مانند ممنوعیت از انجام فعالیت خاص، ممنوعیت از خروج از کشور، ممنوعیت از فروش یا انتقال دارایی‌ها و غیره تأمین شود؛ اما در طول روند قضایی، طرفان ممکن است به توافق برسند که تأمین خواسته را به شکل دیگری تغییر دهند. به عنوان مثال، ممکن است یک طرف مطالبه کننده درخواست تبدیل ممنوعیت به تأمین مالی را داشته باشد یا برعکس.
تصمیم در مورد تبدیل تأمین خواسته معمولاً بر اساس تشخیص دادگاه و با توجه به شرایط مربوطه، نیازهای طرفان و مصلحت عدالت صورت می‌گیرد. مهم است که مشاوره حقوقی مناسب را دریافت کنید و با وکیل خود درباره این موضوع مشورت کنید تا بهترین راهکار برای تبدیل تأمین خواسته در پرونده خود را مشخص کنید.
تماس فوری با بهترین تیم وکلا در شهر شما
شماره تلفن‌های ۰۹۱۵۵۰۴۶۹۰۹ و ۰۹۳۹۳۱۰۶۰۱۱