درباره شرایط ملاقات فرزند بالغ با والدین چه موارد قانونی وجود دارد؟ منظور از عدم تمایل فرزند به ملاقات با والدین چیست؟ در چه شرایطی فرزند به ملاقات با پدر و مادر تمایل ندارد؟ این مسئله می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد مثلاً به دلایلی از آنها بترسد یا اینکه از یکی از والدین خود یا هردوی آنها ناراحت باشد. در این موارد نیاز به گرفتن نظریه روانشناس است.
در این حالت در صورت تائید روانشناس می‌توان از دادگاه تقاضا کرد که زمان ملاقات با کودک کمتر شود؛ اما چنانچه دلیل عدم تمایل فرزند به ملاقات با یکی از والدین، نفوذ والد دیگر یا جلوگیری او از ملاقات باشد، طرف مقابل می‌تواند از طریق پیگیری حقوقی و کیفری این مسئله را دنبال کند و در این شرایط مرتکب به حبس یا جریمه نقدی محکوم می‌گردد.
مواقع بسیاری نیز وجود دارد که میان والدین اختلافاتی وجود دارد و این اختلافات و درگیری‌ها در طول زندگی مشترک باعث آسیب‌های شدیدی به فرزندانشان می‌شود. ممکن است از هم طلاق نگیرند و صرفاً جدا از هم زندگی کنند یا در حال طی مراحل طلاق باشند. این احتمال وجود دارد که فرزندان به هر دلیلی از زندگی با پدر و مادر خود محروم شوند و پس از طلاق با یکی از آنها زندگی کنند. در این حالت قوانین کشور مشخص می‌کند که سرپرستی کودکان با چه کسی باشد.
اما در این بین ارتباط عاطفی میان پدر و مادر با فرزندان پابرجا می‌ماند. فرقی نمی‌کند که کدام یک از آنها سرپرست طفل باشد، طرف دیگر این حق را دارد که در زمان‌های مشخص فرزند خود را ببینید و با او وقت بگذراند.
اما مواردی نیز وجود دارد که فرزندان نمی‌خواهند با والدین خود ملاقات کنند و از ملاقات با آنها خودداری می‌کنند. این مسئله زمانی رخ می‌دهد که فرزند مورد آزار قرار گرفته باشد یا آسیب‌های روحی زیادی از پدر یا مادر خود یا هردوی آنها دیده باشد.
تماس فوری با تیم حقوقی متخصص در شهر شما
تماس با تلفن‌های 09150998001 و 09393106011
حال اگر فرزند از ملاقات با والدینش امتناع کند حکم امتناع او چه خواهد بود؟
درصورتی‌که فرزند خردسال باشد باید براساس قانون با والدین خود ملاقات کند اما شرایط ملاقات فرزند بالغ با والدین چیست؟ حکم امتناع از ملاقات فرزند با والدین چیست؟ و عدم تمایل فرزند به ملاقات با پدر و مادر چه آثار قانونی‌ای دارد؟
برای انجام مشاوره حقوقی تلفنی و حضوری کلیک کنید.
شرایط ملاقات فرزند بالغ با والدین و عدم تمایل فرزند به ملاقات
پیش از اینکه درباره امتناع فرزند از ملاقات با پدر و مادر صحبت کنیم باید ببینیم که از نظر قانونی حق ملاقات با فرزند چه مفهومی دارد؟ در بعضی مواقع اختلافات میان پدر و مادر، جدا شدن آنها یا سوءرفتار والدین باعث می‌شود که فرزند نتواند با پدر و مادرش زندگی کند.در این حالت حضانت فرزند براساس اینکه چه سنی دارد مشخص می‌شود.
به عبارت دیگر سرپرستی کودک تا پایان هفت‌سالگی با مادر است بعد از آن تا زمان رسیدن به بلوغ پدر عهده‌دار حضانت می‌باشد. دختران در 9 سالگی و پسران در 15 سالگی بالغ محسوب می‌شوند و سپس می‌توانند در مورد اینکه با کدامیک از والدین زندگی کنند تصمیم بگیرند.
اما چنانچه قرار باشد دادگاه حضانت طفل را مشخص کند، تصمیم‌گیری براساس مصلحت طفل خواهد بود تا اطمینان پیدا کنند که مشکلی برای کودکان ایجاد نمی‌شود.
اما تفاوتی نمی‌کند که کدامیک از والدین حضانت فرزند را بر عهده دارند، آنها نمی‌توانند طرف دیگر را از ملاقات فرزند محروم کنند ؛ زیرا رابطه فرزندی و پدر و مادر یک ارتباط عمیق عاطفی است که جدایی از آنها می‌تواند به روح کودک صدمه بزند.
ماده 1174 قانون مدنی در این زمینه می‌گوید:
درصورتی‌که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی‌باشد حق ملاقات طفل خود را دارد. تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است
مسئله مهمی که باید بدانید این است که والدین حق دارند که با فرزندان خود ملاقات کنند و نمی‌توان این حق را از آنها گرفت.
بنابراین درصورتی‌که یکی از والدین به هر دلیلی مانع از ملاقات فرزند با همسر سابقش شود می‌تواند با مجازات‌هایی مانند مجازات نقدی، سلب حضانت و بازداشت را نام برد.
برای انجام مشاوره حقوقی تلگرامی و آنلاین کلیک کنید.
عدم تمایل فرزند به ملاقات با مادر چه نتایجی دارد؟
در برخی موارد فرزند از ملاقات با پدر یا مادر خود امتناع می‌کند یعنی فرزند توسط والد دیگر از ملاقات با پدر یا مادرش منع نشده است بلکه این خواسته خود فرزند است که آن فرد را نبیند. در این حالت والدی که فرزند تمایل به ملاقات با او را ندارد می‌تواند با ارسال اظهارنامه ملاقات فرزند مشترک و انجام با فرزند اقدام کند؛ اما زمانی که فرزند تمایلی به ملاقات نداشته باشد چه اتفاقاتی رخ می‌دهد؟
در برخی موارد شدت آسیب‌های وارد شده به کودک در مراحل پیش از طلاق و پس از طلاق والدین بسیار شدید است و کودک تحت حضانت پدر، از ملاقات کردن با مادرش خودداری می‌کند و مایل به دیدار او نیست. این تمایل نداشتن فرزند به ملاقات مادر می‌تواند همراه با گریه، ترس و اضطراب برای کودک باشد و نشان می‌دهد که آسیب‌های روحی زیادی به فرزند وارد شده است؛ بنابراین در این حالت برای جلوگیری از آسیب بیشتر به فرزند، تلاش می‌شود که او را آزار نداد و از شرایط آسیب‌زننده دور کرد.
این شرایط موجب می‌شود که دادگاه مصلحت کودک را در نظر بگیرد و برای ملاقات فرزند با مادر محدودیت‌هایی مشخص کند؛ مثلاً ساعتی را مشخص می‌کند تا کودک با مادر در بهزیستی یا کلانتری و تحت نظارت ملاقات کند. یا اینکه در خانه مادر با او دیدار کند. اگر کودک باز هم تمایلی به ملاقات با مادر نداشت، اقدام به کم کردن زمان ملاقات مادر با فرزند می‌کنند.
باید بدانید که عدم تمایل کودک به ملاقات با مادر باعث محروم شدن مادر از حق ملاقات نمی‌شود زیرا این احتمال وجود دارد که اکراه کودک به دلیل صحبت‌ها و حرف‌هایی باشد که از پدر و اقوام پدری علیه مادرش شنیده است. این مسئله می‌تواند آسیب‌های روحی جدی‌ای به کودک وارد کند.
درصورتی‌که کودک باز هم به ملاقات با مادر تمایلی نداشت با کمک روانشناسان مرکز بهزیستی به کمک فرد می‌آید و ملاقات در بهزیستی انجام می‌شود و در این حال دادخواستی به دادگاه خانواده، تقاضای کاهش زمان ملاقات با فرزند را کرد. این مسئله کمک می‌کند که فردی که حضانت طفل با او است از معرض اتهامات ممانعت از ملاقات با فرزند در امان می‌ماند.
عدم تمایل فرزند به ملاقات با پدر
حال اگر عدم تمایل فرزند برای دیدار با پدر باشد حکم قانون در این زمینه چه خواهد بود و چطور می‌توان از ایجاد مشکلات بعدی میان فرزند و والدین جلوگیری کرد؟
در برخی موارد خشونت پدر یا خشونت او علیه مادر مانند کتک زدن فحاشی و … روی کودک تأثیر بسیار بدی می‌گذارد و بنابراین تمایلی به ملاقات با پدر خود ندارد و از ملاقات با پدر خودداری می‌کند. در این حالت مشورت با روانشناس و پزشک می‌تواند یک انتخاب خوب باشد.
باید بدانید که تمایل نداشتن فرزند برای ملاقات با پدر نمی‌تواند مانع ملاقات پدر با او شود؛ بنابراین پدر می‌تواند دادخواست دستور موقت ملاقات با فرزند را به دادگاه ارائه کند تا از طریق قانونی حقوق خود را دنبال کند. در این حالت و زمانی را برای ملاقات تعیین می‌کند و در این حالت هیچ فردی نمی‌تواند مانع ملاقات میان طرفین شود.
آنچه باید درباره حضانت فرزندان بدانید
ملاقات فرزند بالغ با والدین
حضانت فرزندان و شرایط ناشی از آن صرفاً تا زمان به بلوغ رسیدن فرزند است؛ بنابراین چنانچه دختر به 9 سالگی برسد و پسر به سن 15 سالگی برسد، قادر به تصمیم‌گیری و انتخاب است که با کدام یک از والدین زندگی کند؛ بنابراین فرزندی که به بلوغ برسد دیگر قادر به درک شرایط است و در این حالت ملاقات با فرزند و حضانت موضوعیت ندارد.
بنابراین بعد از اینکه فرزند بالغ شد می‌تواند تصمیم بگیرد با کدامیک از والدین خود زندگی کند یا اینکه از ملاقات با کدامیک خودداری کند.
سوال:
آیا می‌توان فرزندی را که تمایل ندارد را وادار به ملاقات با والدین کرد؟
پاسخ: اگر فرزند زیر سن قانونی باشد و درصورتی‌که دادگاه زمان و مکان ملاقات را تعیین کرده باشد، باید در ملاقات شرکت کند اما فرزندی را که به سن بلوغ رسیده را نمی‌توان مجبور کرد که با والدین ملاقات کند.
تماس فوری با تیم حقوقی متخصص در شهر شما
تماس با تلفن‌های 09150998001 و 09393106011